Bezoekers van themaparken zoals Disney World krijgen de kans om enkele van ‘s werelds mooiste voorbeelden van vormbomen en struiken uit de eerste hand te bekijken.
Want de oude, oogverblindende kunst van het vormsnoeien – met zijn geschoren figuren en geometrische ontwerpen – is echt een verloren kunst.
Nooit uitgebreid beoefend in Amerika, wordt vormsnoei meestal gevonden in grote themaparken zoals Disney World vanwege de aanzienlijke hoeveelheid tijd die nodig is om de bladeren en takken te knippen tot ingewikkelde figuren en de kosten van die tijd.
Vier- tot vijfhonderd jaar geleden hadden de mensen hier het te druk met vechten voor het bestaan om geïnteresseerd te zijn in tuinieren van welke aard dan ook.
Exotische planten en groen (zelfs zulke nu veel voorkomende zoals de Koreaanse dwergsering en lauweren) waren praktisch onbestaande.
Dit was niet alleen te wijten aan het gebrek aan belangstelling voor planten in het algemeen, maar ook aan het feit dat oceaanreizen zo lang en gevaarlijk waren dat maar weinig van dergelijke planten ooit nieuwe huizen bereikten.
Naarmate de tijden stabieler werden en de levensomstandigheden verbeterden, vonden mensen nieuwe vrijetijdsbesteding en velen begonnen te tuinieren om hun eigen grond te verfraaien, waarbij ze in hun beplanting natuurlijk beperkt waren tot de magere inheemse voorraad die beschikbaar was.
Rond deze tijd verscheen er een utilitaire impuls voor tuinieren. Landbouwgronden werden verdeeld in kleinere en kleinere percelen naarmate de bevolking toenam.
Het belangrijke probleem van de verdeling van deze gronden deed zich voor, aangezien prikkeldraadafrastering toen natuurlijk onbekend was. Het gebruik van levende heggen loste het probleem op: meidoorn, beuk en esdoorn, op maat geschoren of frames waarop Ficus pumila groeit.
Toen deze heggen aan populariteit wonnen, werden soortgelijke heggen geplant om woonvertrekken te versieren, de langzamer groeiende en meer decoratieve taxus, buxusstruiken en hulst werden gebruikt.
Waarschijnlijk als een reliëf van de gemeenschappelijke hagen van landbouwgrond werden deze geknipt in ornamenten en figuren – en de kunst van het vormsnoeien was geboren, een kunst die eeuwenlang gretig zou worden nagestreefd – tot het huidige verval.
Het snoeien van figuren en geometrische ontwerpen is niet moeilijk maar kost tijd en geduld.
Een tak moet precies op de juiste manier worden afgericht – hier getrimd en daar laten groeien – mogelijk een beetje vastgebonden om de juiste soort groei op de juiste plaats te forceren.
Langzaam groeiende buxus-topiaries en taxussen zijn gemakkelijker te verzorgen dan sneller groeiende liguster of Monterey-cipres (Cupressus macrocarpa), de eerste hoeft slechts één keer per jaar te worden gesnoeid, de tweede meerdere keren per seizoen.
Maar hoe dan ook, er is geduld, een vaste hand en een scherp oog voor nodig om op de juiste manier en op de juiste plaats te knippen en te scheren. Topiary is een heerlijke sculptuur in levend groen!
creditSource link
